Πολυτεχνείο: Από σύνθημα ενότητας, ημέρα της ...Αριστεράς; Η Αριστερά του Πολυτεχνείου και του σήμερα
Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι χιλιάδες πολίτες ανεξαρτήτως παρατάξεων διαδήλωναν τότε για τη δημοκρατία, όχι για την αναρχία. Διαδήλωναν κατά του καθεστώτος, όχι κατά του κράτους και είχαν την ελληνική σημαία σύμβολο τους
Αυτό που προκαλεί τραγέλαφο κάθε τέτοια μέρα είναι η ακατάσχετη εκμετάλλευση από διάφορους πόλους των όσων συνέβησαν τη νύχτα της 16ης προς 17η Νοεμβρίου 1973. Από τη μία οι συνήθεις ύποπτοι κουκουλοφόροι, αγέννητοι οι περισσότεροι τότε, βρίσκουν την ευκαιρία να τα σπάσουν για να δείξουν ότι τάχα αυτοί αντιδρούν στο...σύστημα.
Από την άλλοι κάποιοι πολιτικοί που εξαργύρωσαν την παρουσία τους, αισθητή ή ανεπαίσθητη, στα γεγονότα του τότε, με κυβερνητικές θέσεις, και κάποιοι μάλιστα μετατράπηκαν σε μικρούς δικτατορίσκους προσβάλλοντας όσα πρέσβευαν και εξευτελίζοντας τα μηνύματα μιας αναμφισβήτητα ιστορικής στιγμής. Το γαρύφαλλο που εναποθέτουν κάθε χρόνο στο μνημείο θα μαραινόταν αν αναγνώριζε τα χέρια που το κρατούν...
Πλέον μπορεί να έχουμε την ελευθερία μας, αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε ή καλύτερα δεν μας αφήνουν να τη διαχειριστούμε όπως θέλουμε.
Πρωταγωνίστρια του πολιτικού αυτού εξευτελισμού μια γενιά που κάποτε σήκωσε επαναστατική παντιέρα. Η “γενιά του Πολυτεχνείου” της πολιτικής , κι όχι όλοι εκείνοι που μετά τα γεγονότα του 1973 έμειναν στο παρασκήνιο με ψηλά το κεφάλι μη ανταλάσσοντας τους αγώνες τους με πολιτικά αξιώματα και οφίτσια, μετατράπηκε σε γενιά του συμβιβασμού.
Η γενιά των πολιτικών, που υποτίθεται έφερε τις ανατροπές στον τόπο, οι πολιτικοί της γενιάς του Πολυτεχνείου όπου δονούσε την ατμόσφαιρα το σύνθημα “ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ” , έχουν αποδείξει πολλές φορές πως το πρώτο που τους νοιάζει είναι καθένας να σώσει το δικό του πολιτικό τομάρι και να μη χρεωθεί καμια πολιτική γκάφα.
Την περίοδο της δικτατορίας ο τόπος στέναζε κάτω από ένα απολυταρχικό καθεστώς και η Ελλάδα προσδοκούσε ελευθερία.
Ένας λαός αγωνίστηκε για αυτήν. Πως κατάντησε η κερδισμένη με αγώνες ελευθερία του τότε να μετατραπεί σε πλήρη ασυδοσία σήμερα; Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι χιλιάδες πολίτες ανεξαρτήτως παρατάξεων διαδήλωναν τότε για τη δημοκρατία, όχι για την αναρχία. Διαδήλωναν κατά της καθεστώτος, όχι κατά του κράτους και είχαν την ελληνική σημαία σύμβολο τους.
Ποιοι είναι υπεύθυνοι; Κάποιοι εξαργύρωσαν την πάλη του τότε. Οι “αντάρτες” του χθες μετατράπηκαν σε “πολτικούς τζιτζιφιόγκους” του σήμερα. Οι προοδευτικοί του χθες μετατράπηκαν σε απρόσιτους αμπελοφιλοσοφούντες “κυρίους τίποτα”.
Κάποιοι πούλησαν την ψυχή τους στο διάβολο, που λέγεται εξουσία κι εβαλαν τόσο νερό
στο κρασί τους που πλέον η γεύση του κρασιού χάθηκε. Ή μετατράπηκε σε μυρωδιά σαμπάνιας. Οι επαναστατημένοι του χθες έγιναν οι....κυριλέ του σήμερα.
Αυτοί που για παράδειγμα δίνουν μαθήματα “προοδευτικότητας” και μαλώνουν από τα σαλόνια τους τους υπόλοιπους για το πως φέρονται στους μετανάστες ανήγαγαν σε εθνική ιδέα την ανοχή στην παρανομία
και την δικτατορία της “πολιτικής ορθότητας”.
Η πολιτική Αριστερά έχει εμμονή με τον έλεγχο του πώς ζουν και ενεργούν οι άνθρωποι και ακόμη και πώς σκέφτονται. Σήμερα ζητήματα όπως, το BLM, η μεγάλη λογοκρισία της τεχνολογίας, η κλματική αλλαγή, τα lockdown και άλλα έχουν ξεκαθαρίσει τα πράγματα σε σημείο που αν δεν μπορείτε να δείτε την τεράστια διαφορά μεταξύ αριστερών και συντηρητικών, τότε την αγνοείτε εσκεμμένα.
Η συντριπτική πλειοψηφία των
Αριστερών θεωρούν κάθε αντιπολίτευση ως πράξη προδοσίας και κάθε συζήτηση ως έγκλημα σκέψης που διαπράττεται από «θεωρητικούς συνωμοσίας».
Αυτή είναι μια μάλλον βολική τακτική γιατί οι αριστεροί δεν θα χρειαστεί ποτέ στην πραγματικότητα να υπερασπιστούν τις δικές τους πεποιθήσεις σε ένα δημόσιο φόρουμ σε δίκαιο έδαφος. Μπορούν απλά
να πουν ότι όλα τα στοιχεία που παρουσιάζονται είναι «χωρίς νόημα» επειδή παρουσιάζονται από προδοτικούς εχθρούς. Ό,τι κάνουν, ανεξάρτητα από το πόσο καταστροφικό ή καταπιεστικό κι αν είναι,
δικαιολογείται από τον ισχυρισμό ότι οι συντηρητικοί αντιπροσωπεύουν μια εξέγερση ενάντια στη «δημοκρατία»...
Το “υπουργείο Αλήθειας” τους κάνει το άσπρο μαύρο. Όπως για παράδειγμα μετατρέπει τις ταραχές του BLM και την καταστροφή ιδιωτικής περιουσίας σε «ειρηνικές διαδηλώσεις».
Κάθε τέτοια μέρα λοιπόν η Αριστερά καπηλεύεται τον αγώνα ενός ολόκληρου λαού γιατί αυτά τα ρημάδια τα “αριστερά ένσημα” δίνουν καλές... “συντάξεις”!